Napolitan ナポリタン

Hej, pomyślałam sobie, że skoro znowu nie będzie Madokowej Soboty (który to już raz z kolei..?), to może wrzucę coś ciekawego, na zimne jesienne dni. Przepis prosty jak danie z proszku, ale za to jakie dobre. W dodatku mamy satysfakcje tego, że upichciliśmy coś konkretnego, z tak banalnych składników. W dodatku jest to kolejna japońska potrawa, do której nie będziemy potrzebować nic ‘skośnego’.  Przedstawiam Wam ‘Napolitan’.

Zaraz, zaraz… Japońskie spaghetti? Przecież to gwałt na sztuce kulinarnej! (jak rzekłby niejeden Włoch, lub miłośnik kuchni włoskiej) A jednak ten eksperyment, stał się lubianą i popularną potrawą. Wymyślona ona została przez japońskiego szefa kuchni Shigetadę Irie w Yokohamie. Powodem do  stworzenia potrawy, była inspiracja mieszaniem, przez gotujących żołnierzy, makaronu z keczupem. Odświeżony pomysł, nazwał ku czci Neapolu. Stąd dwie dopuszczalne nazwy potrawy. Napolitan lub Naporitan, obie są poprawne ze względu na specyfikę japońskiego języka, gdzie nie rozróżnia się liter r i l.


Wspomniałam już, że do przygotowania tej potrawy, nie będziemy potrzebowali wyszukanych składników, zatem jakie się znajdują?
  •          1 porcja makaronu typu spaghetti
  •          ¼ papryki
  •          1 mała cebula
  •          2 plastry szynki/wędliny/boczku lub 1 parówka
  •          2 średnie pieczarki lub 1 duża czy 3 malutkie (jak nie lubimy to opuszczamy ten składnik)
  •          1 ząbek czosnku
  •          1 czubata łyżka ketchupu
  •          1 łyżka masła
  •          1 łyżka sera typu parmezan
  •          Natka pietruszki i parmezan do przybrania wedle uznania

Nastawiamy wodę na makaron. Przynajmniej 1 litr na porcję. Solimy. W między czasie przygotowujemy resztę składników.




Wędlinę kroimy na paseczki, pieczarki na średniej grubości plasterki.(jeżeli nie są pierwszej świeżości to obieramy je ze skorki) Ząbek czosnku miażdżymy, obieramy, przekrajamy na pół, wyrzucamy wnętrze i kroimy na drobną kosteczkę. Paprykę kroimy na bardzo cienkie paseczki a cebulę w ‘piórka’.


Przez ten czas nasza woda powinna się zagotować. Wrzucamy makaron i mieszamy. Możemy dodać ‘kapkę’ oleju.


W tym samym czasie rozgrzewamy 1 łyżkę oleju lub oliwy i wrzucamy posiekany czosnek. Mieszamy intensywnie by wydobyć jego zapach. Dodajemy cebulę.


Kiedy całość nam się zeszkli, dodajemy pokrojoną wędlinę oraz pieczarki. Mieszamy od czasu do czasu, aby nic nam nie przywarło. W międzyczasie pilnujemy wody na makaron, wrzucamy go i również mieszamy, aby nie przywarł.


Kiedy całość się podsmażyła, dodajemy pokrojoną paprykę i smażymy przez chwilkę. Kiedy papryka będzie powleczona olejem, dodajemy czubatą łyżkę keczupu (wedle uznania) i całość starannie mieszamy, aby każdy składnik był nim wymieszany. Całość podlewamy ¾ szklanki wody, dodajemy szczyptę soli oraz mieszamy. Czekamy do momentu wrzenia.



Dodajemy do całości ugotowany już makaron. Jeżeli nasz sos będzie gotowy przed makaronem, to wyłączamy go i podgrzewamy dopiero jak ten drugi się ugotuje.


Następnie dodajemy starty ser oraz łyżkę masła. Całość mieszamy aż do roztopienia masła.



Całość wykładamy na talerz i dekorujemy tartym serem oraz natką pietruszki. (może być suszona)



Jak to wszystko smakuje? Nie ukrywam, że jakość oraz marka keczupu, mają tutaj największe znaczenie. 
Z tych tańszych sos też będzie smaczny, ale te bardziej ‘pomidorowe’ czy przyprawione, dodadzą całości dość ciekawy posmak. Nie będę pisać, która marka robi najlepszy keczup, bo nie wiem. Każdy ma swoje upodobania, ja mogę tylko wymienić te, na których robiłam tę potrawę. Zainteresowanych proszę pytać.


Jak dla mnie jest to całkiem fajna alternatywa, dla znanego i uwielbianego w Polsce spaghetti. Jest stosunkowo tanie i proste w przygotowaniu, idealne dla studenta. Ponieważ makaron oraz keczup do drogich nie należą, możemy je dawkować do woli.



Ostatnio próbowałam wersji z resztkami boczku i szynki, bez pieczarek i wyszło rewelacyjnie. Chyba każda wędlina będzie pasowała do tego dania. Oczywiście wegetarianie będą mogli pominąć ‘element’ mięsny w daniu, ale nie zalecałabym zamienianie go sojowym odpowiednikiem.

Przepis zaczerpnięty od Cooking With Dog

Prosimy o dokładkę~!
Czas przygotowania potrawy: 30 min

Egzotyczne składniki:  brak

Koszt jednej porcji: około 3-5 zł*

*Zakładając, że nie liczymy całkowitego kosztu kupienia produktów tylko sumę od ilości użycia w przepisie.

11 komentarze:

  1. Nie lubie tych jedzeniowych postów... zawsze robię się zbyt głodna...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wybacz. XD' Niestety do nich mam najwięcej zrobionych zdjęć. Ostatnio nie mam dobrego naturalnego światła w pokoju więc o robieniu zdjęć figurkom mogę pomarzyć. <_<"

      Usuń
  2. Cooking with dog <3
    W ogóle aww, miarka do spaghetti XD!
    I poskarżę się, że jestem jedyną osobą w moim domu, która lubi makaron :C

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kocham ich. <3
      Noo, ją też kocham, dodawali ją jakiś czas temu w gratisie do spaghetti Lubelli. <3
      Ale jak to. ;_; On jest tani i smaczny i można go łączyć ze wszystkim-

      Usuń
  3. Głodna!
    Jutro nie mam nic do roboty, więc pewnie będę sobie kucharzyć ;D
    Dziękuję za pomysł <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Napisz potem jak przeżycia. :D Fajnie wiedzieć, że moje przepisy mogą kogoś zaciekawić~

      Usuń
  4. Samo spaghetti uwielbiam, ale nie wiem czy bym zjadła tego napolitana... cebula i papryka... Nie lubię tych składników XD A bez nich to pewnie nie byłoby już to samo :P

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cebula w tym daniu, nie jest bardzo wyczuwalna, musiałabyś ewidentnie trafić na jej kawałek i mocno się zastanowić nad jej smakiem podczas jedzenia, żebyś odkryła jej smak. Co do papryki nic nie poradzę, ma swój specyficzny smak, który w tym daniu raczej ciężko wybić. :C Ale spróbować możesz! Też będzie smacznie~

      Usuń
  5. Wszystko zjem, gdym głodna. I potem takam gruba.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie jesteś gruba. D: chociaż przyznam, że węglowodany niezbyt dobrze służą smukłej sylwetce... Szczególnie te mączne.

      Usuń
  6. Jestem wielką fanką makaronów wszelakich i ogólnie kuchni włoskiej, to totalnie moje klimaty, ryżem nie pogardzę, ale w moim osobistym rankingu jest jedynie przed ziemniakami, których naprawdę nie lubię, więc to absolutnie danie dla mnie. Czas się nauczyć gotować! xD

    OdpowiedzUsuń

 

Zaprzyjaźnione strony

O mnie

Moje zdjęcie
Zbieram różniste różności od dziecka. Teraz jest czas na figurki made in Japan z pieczątką z Chin (a może na odwrót..?). Przygotujcie się na zrzędzenie, opinie, recenzje, szmery bajery oraz zdjęcia właściwie czegokolwiek co może mi wpaść w ręce i pachnie chociaż trochę Japonią i nie tylko, bo w sumie czy jest powód by NIE zrobić wpisu na temat małej moe przywieszki?