O gotowaniu słów kilka i nie tylko czyli Ishy na wakacjach.

Hej, wybaczcie, że notka nie na czas ani temat, ale obecnie jestem na wyjeździe a.k.a. wakacjach. Nie, nie nad morzem. Ani w górach. W mieście. Bo tak prawdziwe mieszczuchy spędzają lato. W cudzych miastach.

Widok z okna czyli zgadnijcie gdzie jestem.

Pomysł na notkę przyszedł do mnie dość impulsywnie, przebywanie z ludźmi czasami inspiruje, wiecie… I poza tym, że chciałam Wam oznajmić, że test pocków opóźni się (no-co-ty), to chciałam napisać coś o mnie. 

Witam, jestem Mariusz D., lat 17, chętnie Was poznam…

Nie, nic z tych rzeczy.

Po pierwsze kilka osób się mnie pytało/dziwiło, dlaczego gotuje dania kuchni japońskiej, potocznie zwane ‘skośnymi’ lub ‘weaboo’ w moim kręgu. Słyszałam też zarzut, że nauczenie się gotować zarąbistych potraw włoskich to było by to. I tak i nie. Już wyjaśniam.

Dlaczego gotuje?

Ponieważ trudno w Polsce o dania pochodzące z Kraju Kwitnącej Wiśni. A kiedy już znajdziemy taka restauracje to często nie ma tam dań, które nas interesują. Nie wspominając o tym, że każda wizyta w restauracji trochę kosztuje i za odpowiednio bogate danie, trzeba odpowiednio dużo sypnąć. Mnie na takie częste wypady nie stać. Nie żałuje też tego. Wracając do tematu, gotuję, bo zrobienie czegoś nowego (i smacznego w większości przypadków) sprawia mi frajdę, chociaż nie przepadam za siedzeniem w kuchni. Nie gotuję ‘dziwnych potraw’, żeby komuś zaimponować. Gotuje, bo chcę spróbować innych smaków. Chociaż wiem, że kiedy pojadę do Japonii to na pewno te same potrawy mnie zadziwią. I o to chodzi. O zdobycie nowych doświadczeń i nauczenie się czegoś nowego.

Nikuman~

Słyszałam też kwestię, że robienie dań azjatyckich nigdy nie będzie tym samym jak w kraju, z którego to danie się wywodzi. Bingo. I to samo można powiedzieć o kuchni włoskiej, francuskiej, niemieckiej, ukraińskiej czy żydowskiej uprawianej poza rodzinnymi krajami. Wystarczy, że mamy mięso nie z takiej hodowli jak trzeba, warzywa albo sprowadzane albo ze szklarni czy uprawiane na innej glebie i innym klimacie, nie mówiąc o tym, że zrobienie wędliny, która smakowałaby jak ta zagraniczna jest prawie niemożliwe… Zdaje sobie z tego sprawę, że to co gotuje, nawet z pomocą japońskich składników nigdy nie będzie tym samym. Czy to w restauracji czy u Japończyka mieszkającego w Polsce.

Czy codziennie gotuję dania japońskie?

Nie. Jestem polką urodzoną w Polsce. Na co dzień jem polskie potrawy. Często jem warzywa na patelnie, ryby, potrawy jajeczne i mięso. Lubię sałatki i staram się ograniczyć jedzenie ziemniaków czy pieczywa. Zazwyczaj nie jadam zup. (ironiczne co nie?) Nie lubię słodyczy tak bardzo jak inni ludzie myślą, za to uwielbiam wszystko co słone i chrupie. Oczywiście zdarzają się takie momenty, że zrobię cos japońskiego kilka dni pod rząd, ale nie jest to zbyt często. Normalnie kiedy studiuje, to gotuje ‘skośne’ potrawy, średnio dwa razy na tydzień.

Ostatnio upichcony przeze mnie obiad: mizeria + dukaty rybne.

Umiem ugotować coś innego?

Owszem, jedynie biszkopt pozostanie moim odwiecznym wrogiem w kwestii gotowania…

Kiedy będzie następna notka i o czym?

Jak przyjadę z wakacji, czyli może ten wtorek lub środa. Oczywiście będzie to notka o pockach. Następna będzie o gotowaniu i przewiduję też notkę specjalną. Ogólnie planuje kilka nowych rzeczy, mam nadzieje, że dojdą one do skutku jak najszybciej. Recenzja figurki też się pojawi. Co prawda figurka na którą czekałam się mocno opóźnia, ale mam nadzieje, że ją wkrótce obfotografuje.

Zakupy na bogato bo tym razem zapłaciłam za torebkę.

Już niebawem...

Co robiłam na wakacjach?

Obijałam się. Od tego są wakacje, nie? Spotykałam się z przyjaciółmi, nocowałam u przyjaciółki, która głównie gotowała, denerwowałam rodzinę, trochę zwiedzałam, przegrzałam się na słońcu i myślałam o Was, czytelnikach. Kiedy widzę, że Was na liczniku przybywa bardzo się cieszę i motywuje mnie to do pracy nad blogiem i zmian. Serdecznie Wam dziękuję! *^^*

Dorayaki i noga mojej przyjaciółki w roli głównej.

Smażą się~

NUTELLA. <3

Oraz dżem malinowy,

Dodatkowo letni WonFes 2013 dopiero się skończył i jak zwykle przeczuwam pustkę w portfelu... Głównie za sprawą tej figurki:

Źródło: blog.livedoor.jp

Trzymajcie kciuki aby udało mi się ją upolować.

To do następnego, mam nadzieje, że Wasze wakacje/urlopy będą równie udane i pełne inspiracji~